HISTORIA SPOŁECZNEJ FUNDACJI SOLIDARNOŚCI
W 1987 roku Kongres Stanów Zjednoczonych Ofiarował Solidarności 1 mln dolarów. Postanowiono przeznaczyć te pieniądze na organizowanie niezależnej służby zdrowia w Polsce. W styczniu 1988 roku, po ogromnych trudnościach w znalezieniu notariusza gotowego podpisać akt notarialny, Lech Wałęsa podpisał akt fundacyjny, ustanawiający Społeczną Fundację Solidarności. Została tez powołana Grupa robocza, która prowadziła starania o rejestrację Fundacji. W skład tej grupy weszli:
- ś.p. prof. Zofia Kuratowska (Warszawa)
- ś.p. Prof. Andrzej Szczeklik (Kraków)
- Krystyna Zachwatowicz – Wajda (Warszawa)
- ś.p. Dr Marek Edelman (Łódź)
- Prof. Maria Kopeć (Warszawa)
- Prof. Joanna Penson (Gdańsk)
- ś.p. Alina Pieńkowska (Gdańsk)
- Mec. Stanisław Rudnicki (Warszawa)
- Krzysztof Wojtyłło (Wrocław)
Statut Społecznej Fundacji Solidarności opracował prof. Andrzej Stelmachowski, który zajmował się wszystkim kwestiami prawnymi i reprezentował Fundacje przed Sądem Rejestrowym. Rejestracja Fundacji nastąpiła dopiero 28 marca 1989 roku. (Fundacja pierwotnie została zarejestrowana pod nazwą Społeczna Fundacja Solidarności Robotniczej, ponieważ sad wielokrotnie odmawiał zarejestrowania jej pod obecną nazwą. Aktualna nazwa obowiązuje od listopada 1989 roku). Od tej chwili pracami Fundacji kieruje Zarząd, który początkowo składał się z członków Grupy Roboczej. W 1989 roku Fundacja rozszerzyła swoją działalność o pomoc społeczną. Powołano również nowych członków Zarządu: Irenę Wójcicką, Ludwikę Wujec oraz Jana Milewskiego.
Celem statutowym Fundacji było tworzenie ośrodków profilaktycznych i leczniczych, pomoc dla społecznych placówek służby zdrowia, organizowanie rożnych form pomocy dla dzieci, oraz wspieranie akcji charytatywnych.
Swoja działalność rozpoczęła od sprowadzenia w 1988 trzech nowoczesnych karetek pogotowia, które służyły mieszkańcom Głogowa, Gorzowa Wielkopolskiego i Wrocławia. Wartość tego zakupu wyniosła około 140.000 USD. W czasie swojej działalności Fundacja udzieliła również szeregu drobnych darowizn przeznaczonych m.in. na kolonie dla dzieci (organizowane przez Fundacje SOS, dla dzieci z rodzin alkoholików) Podstawa działalności Fundacji są trzy darowizny Kongresu Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej w wysokości 1mln dolarów każda. Fundacja otrzymała również darowiznę w wysokości 1 mln USD od ś.p. Barbary Piaseckiej – Johnson. Barbara Piasecka Johnson zmarła 1.04.2013r. Została pochowana na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu.
Pierwszymi „ośrodkami” Fundacji działającymi jeszcze przed rejestracją, były wspomniane wcześniej karetki pogotowia oraz gabinety, w których wykorzystywano zestawy endoskopowe do badania przewodu pokarmowego zorganizowane w Legnicy, Tomaszowie Lubelskim i Gdańsku.
Kiedy Fundacja mogła już oficjalnie realizować swoje cele, skupiono się głównie na wczesnym wykrywaniu nowotworów u kobiet. Ponadto zajęto się kardiologią, immunologią i hematologią, a także upośledzeniem słuchu u dzieci.
W lutym 1990 roku, w Gdański, w siedzibie NSZZ Solidarność, otworzono Ośrodek Nieinwazyjnej Diagnostyki Kardiologicznej – którego sprzęt całkowicie został sfinansowany przez Fundacje. Jednym z Pierwszych pacjentów przebadanych w tym Ośrodku był Lech Wałęsa. Pomieszczenia Ośrodka przygotowano dzięki pomocy gdańskiej „Solidarności”.
Pierwszym z zespołu ośrodków służących wczesnemu wykrywaniu nowotworów u kobiet była Poradnia Wczesnego Rozpoznawania Nowotworów Sutka przy ZOZ dla Szkół Wyższych w Warszawie, gdzie zainstalowano pełna aparaturę niezbędną do wczesnego wykrywania raka sutka. Kolejnym ośrodkiem mammograficznym była Poradnia Profilaktyki Chorób Sutka w Łodzi oraz Ośrodek Diagnostyki Onkologicznej w Legnicy, który ma swoja siedzibę, w zakupionym na ten cel budynku.
Dzięki utworzeniu przez Fundacje Ośrodka Diagnostyki Hematologicznej przy Klinice Hematologii AM w Warszawie, można było wprowadzić do diagnostyki chorób krwi, unikalną metodę hodowli komórek układu krwiotwórczego poza ustrojem.